فضا اغلب در طراحی و ساخت دستگاه های الکترونیکی مورد توجه اساسی است.به خصوص در طرح های صفحه مدار با چگالی بالا ، استفاده کارآمد از فضا به یک چالش تبدیل می شود.در این زمان ، استفاده از خازن های تراشه به یک راه حل تبدیل می شود.به طور سنتی ، خازن ها روی تابلوهای مدار از الگوی مسطح برد مدار (یا لایه های داخلی برد مدار) ساخته می شوند.اگرچه این رویکرد به طور کلی مؤثر است ، اما در هنگام مقابله با الزامات القایی کم محدودیت هایی دارد.به خصوص هنگامی که نیاز به القاء از 10 نانوهنری (NH) فراتر رود ، مسائل مربوط به بهره وری از فضا آشکارتر می شود.
طراحی خازن های تراشه محدودیت های ساختارهای مسطح سنتی را شکسته و یک ساختار سه بعدی را اتخاذ می کند ، که باعث افزایش کارایی استفاده از فضا می شود.در برنامه های کم تحرک ، عملکرد خازن را می توان با ترسیم یک الگوی روی برد مدار بدون استفاده از فضای اضافی اجرا کرد.بنابراین ، در صورت نیاز به مقادیر القایی بالاتر ، خازن های تراشه می توانند به طور موثری فضا را ذخیره کرده و طراحی مدار کلی را جمع و جور تر کنند.
سهولت فرآیند تنظیم دقیق
در فرآیند طراحی مدارهای الکترونیکی ، تطبیق امپدانس یک گام کلیدی برای اطمینان از عملکرد طبیعی مدار است.این اغلب به تنظیمات دقیق مقادیر خازن در مدار نیاز دارد.فرآیند تنظیم ظرفیت الگوی سنتی پیچیده است و اغلب نیاز به تغییراتی در طراحی برد مدار دارد که نه تنها وقت گیر است بلکه هزینه ها را نیز افزایش می دهد.هنگام استفاده از خازن های تراشه ، زیرا مقادیر خازن آنها به نقاط دقیق تر تقسیم می شود ، مقدار خازن را می توان با جایگزین کردن اجزای ساده تنظیم کرد ، که روند تنظیم دقیق را بسیار ساده می کند.این انعطاف پذیری در هنگام تطبیق امپدانس ، به خازن های تراشه مزیت قابل توجهی می دهد و به آنها امکان می دهد به سرعت به تنظیمات در طراحی مدار پاسخ دهند.